ႏွလံုးသားမွ မ်က္ရည္စ

အျပစ္ငါ့တြင္ ၊ ရွိသည္ထင္၍
နာက်င္ေစႏိုး၊ သူ႕အၿငိဳးကို
စိတ္ဆိုးစိတ္မာန္ ၊ မတံု႕ျပန္ဘဲ
သည္းခံလ်က္ငါ ခြင့္လႊတ္ပါ၏။

အမွားင့ါတြင္ ၊ ရွိသည္ထင္၍
ၿငိဳျငင္ဆူဆဲ၊ ျပင္းစြာမဲကာ
နင္ဘဲငဆ၊ သူရႈတ္ခ်လည္း
ေဒါသခက္ထန္၊ မတံု႕ျပန္ဘဲ
သည္းခံလ်က္ငါ ခြင့္လႊတ္ပါ၏။

အျပစ္အမွား၊ ရွိလိမ့္လားဟု
ယံုမွားတြက္ဆ၊ သံသယျဖင့္
ငါ့ကို အျငိဳး၊ ၾကိမ္ၾကိ္မ္ပ်ိဳးလည္း
မိုးတိမ္လြင့္စင္၊ လစန္းရွင္သည္
ၾကည္လင္ညံ့ႏု၊ေရႊရည္ဥသို႕
သူ႕တြင္ေဒါသ၊ မာန္မာနတို႕
ကြယ္ပကင္းေပ်ာက္ ၊ အမွန္ေရာက္ေသာ္
ေခ်ာက္ေခ်ာက္ခ်ားခ်ား၊ ႏႈတ္စကားျဖင့္
ငါ့အားတစ္ဖန္၊ သူေတာင္းပန္္ေသာ္
သည္းခံလ်က္သာ ၊ခြင့္လႊတ္ပါ၏

သို႕ပါေသာ္ျငား ၊ႏွလံုးသားမွ
လႈပ္ရွားေ၀့လည္၊ စမ္းႏွယ္ၾကည္သည့္
မ်က္ရည္တစ္စက္၊ လြင့္ေၾကြသက္၏
ရက္စက္သူတို႕ မျမင္ႏိုင္။ ။

ျမင္းမူေမာင္ႏိုင္မိုး

အားလံုးကိုခ်စ္ခင္ေလးစားလွ်က္. . . .