ပညာဒါနအတြက္ ဧရာ၀တီစာၾကည့္တိုက္သို႕ စာအုပ္ စာတမ္းမ်ား၊ အလွဴေငြမ်ား၊ ပရိေဘာဂမ်ား လွဴဒါန္းလိုပါက ၊ ဧရာ၀တီစာၾကည့္တိုက္ ျမိဳ႕ေတာ္ခန္းမ ကမ္းနားလမ္း ပုသိမ္ျမိဳ႕သို႕ ေပးပို႕ လွဴဒါန္းနိုင္ပါသည္။

ေကာင္ေလးႏွင္႔ေခြးေလး


စတိုးဆိုင္ပိုင္ရွင္က ဆိုင္တံခါး၀မွာ ဆိုင္းဘုတ္ တစ္ခုထပ္ခ်ိတ္သည္။ "ေခြးေပါက္ကေလးမ်ား ေရာင္းရန္ရွိသည္တဲ႔" သည္ေႀကာ္ၿငာမ်ိဳးကိုကေလးေတြအလြန္စိတ္၀င္ စားသည္။ သူတို႔က ေခြးခ်စ္တတ္သူမ်ား မဟုတ္လား။ ခဏအၾကာမွာပင္ ကေလး တစ္ေယာက္ဆိုင္ေပါက္၀ သို႔ေရာက္လာသည္။

"ေခြးေလးတစ္ေကာင္ဘယ္ေလာက္ေရာင္းသလဲခင္ဗ် . . . . "သူကေမးသည္။

"ေဒၚလာ ၃၀ က ၅၀ အထိ ေစ်းအစားစား ရွိတယ္ . . . "ဆိုင္ရွင္ကေျဖတယ္။

ေကာင္ေလး က သူ႔အိတ္ထဲမွာ ရွိသည္႔ ပိုက္ဆံအေၾကြ ေတြႏႈိက္ထုတ္သည္။

"ကြၽန္ေတာ္႔မွာ ၂ေဒၚလာနဲ႔ ၃၇ဆင္႔ရွိပါတယ္၊ေခြးေလးေေတြကြၽန္ေတာ္ၾကည္႔လို႔ရမလားခင္ဗ်. . . "

ဆိုင္ရွင္ကၿပံဳးသည္။ ထို႔ေနာက္ ေခြးအိမ္ထဲမွာ ရွိေနသည္႔ ေခြးမႀကီးကိုေလခြၽန္ၿပီးေခၚလိုက္သည္။ ေခြးမၾကီး ဆိုင္ထဲ၀င္လာေတာ႔ သူ႔ေနာက္က ေခြးေပါက္ကေလးငါးေကာင္တန္းစီ၍ လိုက္ပါလာသည္။ ပိစိေကြးေလးေတြ၊ အေမႊးကသိပ္ရွည္ေတာ႔ တစ္ကိုယ္လံုး အေမႊးေတြဖံုးကာ လံုးေနသည္။ အဲသည္႔အထဲမွတစ္ေကာင္က ဟိုးေနာက္မွာ ျပတ္က်န္ခဲ႔သည္။ ေထာ႔တီးေထာ႔နဲ႔ႏွင္႔ လမ္းမေလ်ွာက္တတ္သလို။

ေကာင္ေလးက သည္ဟာေလး ျမင္ေတာ႔ခ်က္ခ်င္းစိတ္၀င္စားသြားသည္။

"ဒီေခြးေလးက ဘာျဖစ္တာလဲဟင္"

ေခြးေလးမွာ ေမြးကတည္းက တင္ပါးဆံုရိုးပါမလာသျဖင္႔ တစ္သက္လံုး ေျခေထာ႔နဲ႔ျဖစ္ေနမည္ဟု တိရစာၦန္ေဆးကုဆရာ၀န္ ကေျပာဆိုသည္႔အေၾကာင္း ဆိုင္ရွင္ က ရွင္းျပ သည္။

ေကာင္ေလးစိတ္၀င္စားသြားသည္။

"ဒီေခြးေလး ကြၽန္ေတာ္၀ယ္ခ်င္တယ္ဗ်ာ သူကဆိုသည္။"

"ဟာ…………မ၀ယ္ပါနဲ႔ကြ၊ မင္းတကယ္လိုခ်င္ရင္ငါေပးပါ႔မယ္။"

သည္စကားၾကားေတာ႔ ေကာင္ေလးမ်က္ႏွာပ်က္သြားသည္။ သူကမေက်နပ္သည္႔မ်က္ႏွာမ်ိဳးနွင္႔ ဆိုင္ရွင္ႀကီးကိုေမာ႔ ၿပီးဲျပန္ေျပာသည္။

"အလကားေပးတာ ကြၽန္ေတာ္မလိုခ်င္ဘူးခင္ဗ်၊ ဒီေခြးေလးလဲက်န္တဲ႔ေခြးေတြလို တန္ဖိုးရွိတာပဲခင္ဗ်၊ တစ္ျပားသားမွမေလ်ာ႔ပါဘူး။ကြၽန္ေတာ္တန္ဖိုးအျပည္႔ပဲေပးမယ္ ၊ ဒါေပမဲ႔ ကြၽန္ေတာ္႔မွာ ေလာေလာဆယ္ ၂ ေဒၚလာနဲ႔ ၃၇ ဆင္႔ပဲ ပါတယ္၊ အခု အဲဒါယူထားပါ။ ေနာက္ကို တစ္လ ဆင္႔ငါးဆယ္ဆီ ေက်တဲ႔အထိ ကြၽန္ေတာ္ဆပ္ပါ႔မယ္. . . "

သို႔ေသာ္ ဆိုင္ရွင္က အေလ်ွာ႔မေပး ။

"မ၀ယ္ပါနဲ႔ကေလးရ၊ ေနာက္က်ေတာ႔မင္းစိတ္ပ်က္သြားလိမ္႔မယ္။ ဒီေခြးေလးက ေျပးနိုင္လႊားနိဳင္မွာမဟုတ္ဘူး၊ မင္းနဲ႔ခုန္ေပါက္ကစားနိဳင္မွာမဟုတ္ဘူး. . . "

သည္အခါက်ေတာ႔မွ ေကာင္ေလးက ဆိုင္ရွင္ႀကီးကိုေမာ႔ၾကည္႔ကာ သူ႔ေဘာင္းဘီေအာက္နားစကို လွန္၍ျပရင္း ေလသံတိုးတိုးႏွင္႔ေျပာသည္။

"ကြၽန္ေတာ္လဲ ေကာင္းေကာင္းမေျပးႏိုင္ပါဘူးဗ်ာ၊ ပါပီေလးချမာမွာ သူ႔ကိုကိုယ္ခ်င္းစာမယ္႔ လူတစ္ေယာက္ေတာ႔ ရွိဖို႔လိုမွာေပါ႔တဲ႔။"

ေကာင္ေလး၏ေျခေထာက္ကေလးက အေတာ္ဆိုးဆိုး၀ါး၀ါးပင္ သိမ္ေနေကာက္ေနကာ လမ္းလ်ွာက္ႏိုင္ရန္ ္အတြက္ သတၱဳခ်ဳပ္တံမ်ားျဖင္႔အားျဖည္႔ေပးထားရေလသည္။

ေဖျမင္႔



အားလံုးကိုခ်စ္ခင္ေလးစားလွ်က္. . . .

8 comments:

  1. ဆရာေဖျမင့္စာေတြကိုေတာ့ ဖတ္ျပီးလည္း ျပန္ဖတ္ .. ဖတ္ေကာင္းေနတာပဲ .. း))

    ReplyDelete
  2. ကိုယ္ခ်င္းစာတရားဆိုတာ ကိုယ္တိုင္ခံစားရသူဟာ သာမန္လူထက္ ပိုၿပီး နားလည္တာေပါ့ေနာ္။

    ReplyDelete
  3. ကိုယ္တိုင္ခံစားဖူးမွ ကိုယ္ခ်င္းစာစိတ္ပိုၿပီး ထားနိင္တာပဲ။

    ReplyDelete
  4. အဲဒီ စာေလးကို ဘယ္အခ်ိန္ဖတ္ဖတ္ သိပ္သေဘာက်လြန္းတယ္... း)))..


    ခင္မင္လ်က္
    ေန၀ႆန္

    ReplyDelete
  5. ျပန္ဖတ္မိတိုင္း ခံစားရျပန္သည္။

    ReplyDelete
  6. ေခ်ာ(အစိမ္းေရာင္လြင္ျပင္)May 24, 2011 at 10:46 AM

    ကုိယ္ခ်င္းစာစိတ္ေလးကို ထင္ထင္ရွားရွားေဖာ္ျပထားတဲ႔ ခ်စ္စဖြယ္ စာသားေလးေတြပါဘဲေနာ္
    ဖတ္ျပီး ရင္ထဲထိတယ္

    ReplyDelete
  7. ဘယ္အခ်ိန္ျပန္ဖတ္မိပါေစ.....အရသာကရိုးမသြားပါဘူး..

    ReplyDelete
  8. ဖတ္ဖူးတယ္။ ဘယ္အခ်ိန္ဖတ္ဖတ္မရုိးဘူးရယ္။

    ReplyDelete

အၾကံျပဳေပးခဲ့သူမ်ား အားလံုးကို အထူးေက်းဇူးတင္လွ်က္ပါ. . . .


ဧရာ၀တီစာၾကည့္တိုက္(ပုသိမ္ျမိဳ႕)ဘေလာ့ေလးမွ ႏွဳတ္ခြန္းဆက္သပါသည္။ ရႊင္လန္းခ်မ္းေျမ႕ၾကပါေစ။