လူ႔ဘ၀သေဘာအျမင္မ
အခုမွ အေျပာညင္သာ ျပန္ကာမညွိလိုက္
သုမန ေက်ာျပင္မွာ ဒဏ္ရာ အျပည့္နဲ႔ရယ္မို
တန္ပါဘိ ဆိုလိုက္မယ္....
ပဂိုးျမ လိုေတာ့
အခ်ိဳးက်စြာ အေျပာအငို မတတ္ေပမယ့္
ဇာတ္နာေအာင္ အဆို အဟဲေတြေၾကာင္
ကိုယ့့္အသဲမွာ ထင္က်န္ရစ္တာက..
ဒီမယ္.........က
တမင္ၿငိဳျငင္ အျမင္နုပ္စြာနဲ႔
ရွင္မလိုခ်င္ႏွင
ဘုရင္ကေတာ္ ေလာက္ေတာ့ ျဖစ္ပါေသးတယ္...
အပယ္ခံ ေရႊရင္နင့္စြာနဲ
ရင္ဖြင့္ခဲ့တယ္။
လမ္းေပၚမွာေႀကြတ
မနမ္းခ်င္ ေက်ာ္နင္းေလေတာ့
ႏြမ္းလ်စြာ အေဖာ္ကင္းပါဘိ
ေမွ်ာ္လင့္ျခင္း သံသရာ၀ယ္
ခ်ာခ်ာလည္ ရင္မျငိမ္း။
ခုမွေတာ့ေလ
သမုဒယေတြ တစ္ဖန္မသစ္ခ်င္ဘ
က်န္ရစ္သူ အသည္းေၾကြႏြမ္းက
ကမ္းလက္ေတြ ျပန္ကာဆက္လွာေတာ
မရွက္သာ ပဋာေျမလူးသည္သို
တစ္သက္မွာ ႏွစ္ခါမရူးပါရေစ
ပြင့္ဦးေၾကြတဲ့ လမ္းမွာျဖင့္
ေ၀ဒနာ တစ္ခန္းရပ္သင့္ျ
လြမ္းဇာတ္ကိုသိမ
ျမင္းမူေမာင္ႏိုင္မိုး
အားလံုးကိုခ်စ္ခင္ေလးစားလွ်က္. . . .
ကဗ်ာေလးကို ခံစားသြားပါတယ္ဗ်ာ..
ReplyDelete