"ဘယ္သူလဲ"
ကြၽန္မက ေမးလိုက္ပါတယ္. .
"ေသမင္းပါ. . "
တံခါးလည္းဖြင့္၊ ကြၽန္မလည္း အျပင္ထြက္ၿပီး ေျပာလိုက္ပါတယ္. . .
"ကဲ . . . လာသြားၾကစို႕. . "
"မင္းဘာမွ မယူေတာ့ဘူးလားကြ . ."
ကြၽန္မယူရင္လည္း သူက ထားခဲ့ခိုင္းမွာပါ. . . အပိုစကားေတြ လာေျပာေနမွန္းသိသာပါတယ္. .
"ဟင့္အင္း . . သိပ္ၾကာမွာမွ မဟုတ္ဘဲ . . . ဒီေနရာမ်ိဳး ျပန္ေရာက္ ဦးမွာပဲဟာ. . . "
ေျပာၿပီးၿပီးခ်င္း သူ႕အေျဖကို မေစာင့္ဘဲ ကြၽန္မသူ႕ေရွ႕က ေလွ်ာက္ႏွင့္လိုက္ပါတယ္. .
သဲေအာင္
အားလံုးကိုခ်စ္ခင္ေလးစားလွ်က္. . . .
ေသမင္းထက္ ေျခတစ္လွမ္းအသာေပါ့။ ေကာင္းတယ္။
ReplyDeleteခင္မင္လ်က္
ကုိကုိေမာင္(ပန္းရနံ႔)
ဒီလိုလုပ္ႏိုင္ရင္ အေကာင္းဆံုးပဲေနာ္ ...
ReplyDeleteအဆင္သင္႔ပဲေပါ႔..
ReplyDeleteဟဲဟဲ မိုက္တယ္..။
ေသမင္းကို ရဲရဲရင္႕ရင္႕ ရင္ဆိုင္ၾကတာဘဲ
ReplyDeleteေကာင္းတယ္ ကိုယ္႕အလွည္႕မွာ ဒီလို ရဲရင္႕ႏိုင္ပါ႔မလားမသိ
ျပန္စဥ္းစားမိတယ္။
သံသရာလည္တဲ့ေၾကာင္းေလးပါလား
ReplyDeleteခက္တာက ျပန္ကိုမလာခ်င္ေတာ့တာ ဟူးးးး သံသရာေတြမလည္ခ်င္ေတာ့ဖူး စိတ္ကုန္လာျပီး ဟူးးးးးးးးးး ေနာင္ဆိုးဆိုးလာမယ့္ေခတ္ေတြနဲ့မဆံုခ်င္ေတာ့ဖူးေလ။
သာယာခ်မ္းေျမ့ပါေစရွင္း
မိုး