လုပ္ၾကပါအံုး

ကြၽန္ေတာ္တို႕ရပ္ကြက္ထဲမွာ စကားေျပာရင္ စည္းစနစ္ၾကီးလွၿပီး စကားေျပာနည္းတဲ့ ေဒၚစန္းရီဆိုတဲ့ အမ်ိဳးသမီးၾကီးတစ္ဥိး ရွိပါတယ္။ ေဒၚစန္းရီက စကားေျပာနည္းသေလာက္ ေျပာမယ့္ေျပာလည္း မွတ္သားေလာက္ ေအာင္ေျပာတတ္ပါတယ္။ ဥပမာေပးလည္း အလြန္ေကာင္း လွပါတယ္။
ခင္ပြန္းျဖစ္သူ က အိမ္မွာ အသံုးမလိုတဲ့ပစၥၫ္းေတြကို ေရာင္းပစ္မယ္လို႕ေျပာရင္ ေဒၚစန္းရီက ကန္႕ကြက္တဲ့အျပင္ " ေတာ္တို႕က တစ္စိတ္ရွိရင္ ခါးပိုက္ေထာင္ထဲက ဖားပဲထုတ္ ထုတ္ၿပီးရုိက္မယ္ ဆိုတာပဲသိတယ္ " လို႕ အခ်က္ က်က် ေျပာတတ္ပါတယ္. . .
တစ္ခါ ေဒၚစန္းရီရဲ႕သားသမီးေတြ အလုပ္လုပ္တာ ေနရာမက်။ အကင္းမပါး လာဘ္မျမင္ရင္. .
" နင္တို႕ကလည္း ညဏ္ထိုင္းတဲ့ အပ္ခ်ဳပ္သည္ သားအမိလိုျဖစ္ေနၿပီ " လို႕ေျပာေတာ့ သားသမီးေတြက "ေျပာပါအံုး အေမလို႕ " ၀ိုင္းေမးၾကတယ္။
ဒီေတာ့ ေဒၚစန္းရီက " ဒီလိုဟဲ့ တစ္ခါက အပ္ခ်ဳပ္သည္သားအမိ (၂) ေယာက္ရွိသတဲ့ ၊ သားအမိဆိုေပမဲ့၊ သမီးနွင့္ အေမ လုိ႕ေျပာတာ ပိုမွန္မယ္။ တစ္ေန႕မွာ သမီးလုပ္တဲံသူဆီကို ေဘာင္းဘီတစ္ထည္ခ်ဳပ္ဖို႕ ေအာ္ဒါ ရသလို ၊ အေမလုပ္သူထံလည္း ေမြ႕ရာ ခ်ဳပ္ဖို႕ လာအပ္သတဲ့. . . . "
"အဲဒါသမီးလုပ္သူက ေဘာင္းဘီကို သစ္တစ္ပင္ရဲ႕ "ခြ"စြပ္ၿပီး ခ်ဳပ္သတဲ့ . . . ခ်ဳပ္လည္းၿပီးေရာ ေဘာင္းဘီက ခြၽတ္လို႕ မရေတာ့ဘူး ဒါနဲ႕ သူ႕အေမကို အားကိုးတၾကီးနဲ႕ အကူအညီလွမ္းေတာင္းေရာတဲ့. . . "
" အေမေရ. . . . လုပ္ပါအံုး သမီးေဘာင္းဘီ သစ္ပင္ခြဆံုက ခြၽတ္လို႕မရေတာ့ဘူးလို႕" လွမ္းေအာ္လိုက္ေရာ . .
အဲဒီမွာ ေမြ႕ရာခ်ဳပ္ေနတဲ့ မိခင္လုပ္သူက ဘာေျပာလည္းဆိုေတာ့ . . .
"ခဏေနဦးသမီးေရ အေမလည္း ေမြ႕ရာကို အတြင္းထဲက လႈိက္ၿပီးခ်ဳပ္ေနတာ ထြက္မရေသးဘူးတဲ့။ "
နင္တို႕လည္း အဲဒီလိုျဖစ္ေနၿပီလို႕ရွင္းျပေတာ့ သားသမီးေတြအားလံုးက အေတာမသတ္ ႏိုင္ေအာင္ ရယ္လိုက္္္ၾကတာ မေျပာပါနဲ႕ေတာ့။

ရယ္ေမာျခင္းျဖင့္အသက္ရွည္ပါေစ. . . .
စုိးရဲထုိက္ (ေရႊျပည္သာ) ၊ ရယ္စရာမဂၢဇင္း။

အားလံုးကိုခ်စ္ခင္ေလးစားလွ်က္...
ပန္းကဗ်ာ.