ေလာကၾကီးသည္ ရယ္ရႊင္ဖြယ္ေကာင္းပါ၏

လူခ်စ္လူခင္ မ်ားသူတစ္ေယာက္၌ ရွိအပ္သည့္ အျခားအရည္အခ်င္းတစ္ရပ္ကား ဟာသဥာဏ္ ျဖစ္သည္။ မိမိကိုယ္ကို ၄င္း၊ လူ႕ဘ၀ဟူသည္ကို ၄င္း၊ ပတ္၀န္းက်င္ေလာကကို ၄င္း၊ ရႊင္ျမဴးေသာစိတ္ျဖင့္ ရႈျမင္နိုင္ပါလွ်င္ ေတာ္ရံုတန္ရံု ကသိကေအာက္ျဖစ္စရာ ေဒါသအာဃာတ ပြားစရာမ်ားသည္ အလိုအေလွ်ာက္ ေပ်ာက္ကြယ္ သြားမည္ျဖစ္ပါသည္။

မိမိကုိယ္ကို ေရးၾကီးခြင္က်ယ္လုပ္လြန္း၊ အစစအရာရာ အေလးအနက္ထားလြန္းလွ်င္ ေတာ္ရံုကိစၥေလးသည္ပင္ အၾကီးအက်ယ္ အခံရခက္စရာ ျဖစ္လာတတ္ပါသည္။ ေလးနက္လြန္းသူ ၌ လူမႈဆက္ဆံေရး ကိစၥရပ္တိုင္းသည္ ၀န္ထုပ္၀န္ပိုးမ်ားသဖြယ္ ေလးလံဖိစီးေနတတ္သည္။ ဟာသဥာဏ္ ရွိသူ၌ကား လူမႈဆက္ဆံေရးကိစၥတို႕သည္ ေပါ့ပါးရႊင္လန္းစြာ ေဆာင္ရြက္၍ ရသည့္ ကိစၥမ်ား ျဖစ္၏။ သူ၍ ဘာ၀န္ထုပ္မွ် မရွိေပ။

ရြင္လန္းသာစိတ္ထားရွိသူသည္ မိမိကိုယ္ကို ေရးၾကီးခြင္က်ယ္ မလုပ္။ မိမိၾကံဳၾကိဳက္ရေသာ ျပႆနာသည္ သူတစ္ပါးေၾကာင့္ ဟူ၍ခ်ည္း အာဃာတျဖင့္ မေတြး။ ငါကိုယ္တိုင္ကလည္း ဘာလုပ္ခဲ့မိေပ သကိုးဟု ေတြး၏။ ထို႕ေၾကာင့္ ခံစရာရွိလွ်င္လည္း ခံသာသည္။ ခံနိုင္ရည္လည္း ရွိေပသည္။

ရုပ္ရည္မလွပျခင္း၊ ပညာအရည္အခ်င္းနည္းပါးျခင္း၊ စီးပြားဥစၥာ ရွားပါးျခင္းစသည့္တို႕သည္ လူအတြက္ ခ်ိဳ႕တဲ့ခ်က္ ကန္႕သတ္ခ်က္မ်ားျဖစ္ပါသည္။ သို႕ေသာ္ ယင္းကန္႕သတ္ခ်က္မ်ား အေပၚခံယူပံု၌ လူတစ္ေယာက္ ႏွင့္ တစ္ေယာက္ မတူညီေပ။ အခ်ိဳ႕သည္ ယင္းခ်ိဳ႕တဲ့မႈမ်ားေအာက္၌ နာလန္မထူနိုင္ေလာက္ေအာင္ စိတ္ဓာတ္ က်ဆင္း အားငယ္ျခင္းမ်ားျဖစ္ၾက၏။ ငါ အရုပ္ဆိုးလိုက္တာ၊ ငါေက်ာင္းစာေကာင္းေကာင္း မသင္ခဲ့ရဘူး၊ ငါ့ထက္မြဲတဲ့လူ ရွိမွ ရွိေသးရဲ႕လား စသည္ျဖင့္ မိမိကိုယ္ကို နာသည္ထက္နာေအာင္ ေထာင္းထုလ်က္ရွိၾက၏။ ေလာကကို ရႊင္လန္းေသာ ဥာဏ္ျဖင့္ ရႈျမင္ ရင္ဆိုင္ၾကသူ တို႕ကား ထိုအကန္႕အသတ္တို႕၏ ခ်ဳပ္ခ်ယ္တားဆီး မႈကို မခံေပ။ အရုပ္ဆိုးသျဖင့္ လူေတာမတိုး ဆိုသည္မ်ိုဳး အျဖစ္မခံရံုမက အခ်ိဳ႕လူမ်ားဆိုလွ်င္ ထိုအရုပ္ဆိုးျခင္း ကိုပင္ ရယ္စရာရြင္စရာ အျဖစ္ အသံုးျပဳကာ ရုပ္ရွင္ ဇာတ္သဘင္ေလာကတို႕တြင္ ၀င္ေရာက္ လုပ္ကိုင္ စားေသာက္ သြားတတ္ၾကေပေသးသည္။

ေဖျမင့္ (စိတ္၏ သတိၱစြမ္းအားမ်ား) စာအုပ္မွ ေဖာ္ျပပါသည္။

အားလံုးကိုခ်စ္ခင္ေလးစားလွ်က္...
ေမ၁၆